نکات حرفه ای ژست گرفتن در عکاسی

همیشه عکس گرفتن کار لذت بخشی بوده و است و همیشه جز بهترین رشته های هنر بوده. عکاسی یک فن بسیار عالی است و زمانی که در سال 1833 وقتی اولین تصویر از دوربین های ان زمان برخاست کسی فکر نمیکرد روزی به این اهمیت در زندگی انسان بشود. امروزه یکی از کارهایی که انسان ها می کنند و از لحظات اش لذت می برد عکاسی هست . بعضی عکس ها ارتباط غیر کلامی با آدم برقرار میکنند و  باعث شگفتی آدم ها می شوند. ژست، با ارتباط فیزیکی غیر کلامی که پیام های خاصی را منتقل نمی کند متفاوت است. ما در این مقاله می گوییم که کدام ژست مناسب عکاسی است.

وقتی برای ثبت لحظه ای می خواهید دوربین عکاسی خود را بردارید، یا موبایل خود را از جیبتان بیرون بیاورید و عکس بگیرید، پیشتر از آن باید به این فکر کرده باشید که چرا می خواهید از سوژه ای عکس بگیرید. آیا دارید از دیدن این صحنه لذت میبرید، یا صرفاً می خواهید صفحه اینستاگرام خود را پر کنید و چند لایک بیشتر بگیرید؟ در مورد اخیر، کم کم کارها تکراری شده و نشان میدهد که این ذوق به خلق یک تصویر نیست که شما را به سوی عکاسی سوق می دهد و فقط یک لایک بیشتر است که موتور حرکت شماست.

ولی اگر می خواهید از خلق تصویری ماندگار لذت ببرید، باید توجه داشته باشید که با سوژه عکاسی تان چطور رفتار کنید. مثالی می زنم. احتمالاً شما یا خودتان در موقعیتی بوده اید که سوژه عکاسی برای عکس های عروسی بوده باشید یا دیگران درباره تجربه عکاسی روز ازدواجشان برایتان صحبت کرده اند. عده ای می گویند مجبور بوده اند ژستهایی را بگیرند، که هیچ حسی نسبت به آن نداشته اند و حتی می گویند "آن ژست اصلاً مال من نبود." و این نکته ای است که آن را می توانید به وضوح در عکسهایشان ببینید؛ در خنده ها، حرکات دست یا حتی گرفتن دسته گل عروس. برعکسِ آن را نیز می شنویم که عکاس مثل یک قصه گو و یک راوی آنها را با خود می بَرد، برای تک تک عکسها صحنه پردازی کرده و آنها را همراهی می کند. از آنها ژست هایی می خواهد که برایشان غریب نباشد و نظرشان را جویا می شود و مشارکت آنها را در  تک تک لحظه ها بر می انگیزاند و دقیقاً نتیجه کار گواهی بر این "مشارکت" است.

علاوه بر این مشارکت، یا شاید بهتر است بگوییم برای هرچه بهتر شدن این مشارکت، عکاس باید ایده ها، خلاقیت و ابتکار خود را نیز گسترش دهد تا بتواند با ژستی که سوژه ساخته، یک تصویر به یادماندنی خلق کند.

در اینجا چند نمونه از ژستهایی که برای عکاسی - زنانه- می توان استفاده کرد، نام برده شده. اینها فقط نمونه هایی است تا به کمک عکاس آمده و ایده هایی اولیه را به او ارائه کند.

- عکس از بالای شانه

یک ژست پرتره بسیار ساده آن است که مدل از عکاس دور شود تا شانه او در قاب برجسته باشد.

می توانید زوایای مختلف را آزمایش کنید. سعی کنید از کمی به راست یا چپ و همچنین کمی بالاتر از صورت او عکس بگیرید.

- دست روی صورت

به سوژه توضیح دهید که قرار است با همراهی یک یا دو دست، حسی که در صورت دارد را کامل کند.

او می تواند با قرار دادن یک دست روی صورت شروع کند.

از مدل بخواهید با دستان خود بازی کند و موقعیت های مختلفی را در اطراف سر یا صورت خود امتحان کند تا به ژست دلخواه برسد.

- آوردن سطح مورب در عکس

آیا می خواهید ترکیبات پرتره پویا ایجاد کنید؟ سعی کنید سطح مورب را در کادر خود قرار دهید، سطوحی که به عنوان خطوط اصلی عمل می کنند و می توانند جاذبه تصویری زیادی ایجاد کنند.

به عنوان مثال، از مدل خود بخواهید به نرده تکیه دهد. اگر هیچ سطح موربی در دسترس نیست، می توانید با استفاده از یک ترفند کوچک دوربین، آن را ایجاد کنید: از مدل خود بخواهید بازوهای خود را روی یک سطح صاف قرار دهد، سپس دوربین خود را کج کنید تا به تصویر مورد نظر خود برسید!

-  تکیه دادن به دیوار

سوژه می تواند در حالی که نسبتاً راست ایستاده، به دیوار تکیه کند و بدن خود را کمی به سمت دوربین متمایل کند. می تواند دست به سینه بایستد یا هر وضعیتی که خودش راحت تر بود، به دستانش بدهد.

- موازی با دوربین، دست روی زانو بنشینید

سوژه می تواند موازی با دوربین روی زمین بنشیند. یک زانو را خم کرده تا کف پا روی زمین باشد و پای دیگر را نیز روی زمین جمع کند و وزن خود را روی بازوی پشتی بیندازد. می تواند موقعیت های مختلف را برای بازو و دست دیگر آزمایش کند و سرش را در جهات مختلف کج کند: به سمت پایین، به سمت دوربین، دور از دوربین و... .

- نشستن روی زمین و گرفتن دست در اطراف پا

ژست دیگری برای مدل نشسته روی زمین: سوژه یک پا را زیر بدن خود قرار می دهد و زانوی پای دیگر را به آرامی بغل می کند. می تواند سر خود را به هر جهتی که در تصویر بهتر است، بچرخاند.

سخن پایانی:

اینها مواردی است که به کمک آنها می توان  تصاویر بهتری را در عکاسی با دوربین یا موبایل خلق کرد. ایده ها، خلاقیت و در کنار آن تکنیک های عکاسی می توانند کیفیت تصاویر را ارتقا دهند. برای این کار، علاوه بر مطالعه منابع مختلف، ما  کلاسهای آموزش عکاسی با موبایل ماژورین را به شما توصیه می کنیم.

ده تا از بهترین عکاس‌های پرتره مشهور جهان که باید بشناسید

پرتره یکی از اجزای مهم اثر های هنری است. زمان ابداع آن بر میگیرد به اوایل شروع مسیحیت و تا به امروز نقش مهمی در آثار هنرمندان ایفا کرده است.پرتره سبک‌های مختلفی را شامل می‌شود. از جمله آن‌ها می‌توان به پرتره در عکاسی، سنگ‌تراشی، مجسمه‌سازی و نقاشی اشاره کرد

اما پرتره چیست؟ می‌توان پرتره را به این شکل تعریف کرد که بیانی هنرمندانه از یک فرد است که مهم‌ترین عنصر آن چهره، شخصیت و احساسات درونی آن فرد است که به طرز آشکاری باید مشخص باشد. اصلی‌ترین هدف پرتره نمایش یک شخصیت و احساسات او است.

عکاس‌های پرتره معمولاً سوژه خود را از بین افراد بومی در سراسر دنیا انتخاب کرده و به طور معمول عکس‌های خود را در طول سفر خود در نقاط مختلف ثبت می‌کنند. مضمون اصلی عکس‌های پرتره اغلب برجسته‌سازی نابرابری‌های اجتماعی است.

در ادامه این مطلب، ۱۰تن عکاسان مشهور پرتره در جهان را به شما معرفی می‌کنیم.

تن عکاسان مشهور جهان در زمینه پرتره 

اگر به حوزه عکاسی علاقه‌مندید یا به‌تازگی قصد شروع عکاسی به‌خصوص عکاسی پرتره را دارید، یکی از مهم‌ترین قدمها شناخت بزرگان این حوزه و یادگیری اصول درست این هنر از آن‌ها است. به همین منظور ما در ادامه این مطلب، ده تن عکاسان مشهور پرتره در جهان را به شما معرفی می‌کنیم.

        Steve McCurry  

استیو مک کری، توسط عکس معروفی که گرفت به شهرت رسید. عکس معروف او «دختر افغان» نام داشت که آن را در پیشاور پاکستان در یک اردوگاه پناهندگی ثبت کرده بود. نکته جالب در مورد این عکس این است که تحت عنوان شناخته‌شده‌ترین و معروف‌ترین عکس National Geographic شناخته می‌شود.

Lee Jeffries    

لی جفریس عکاسی است که به پرتره‌های سیاه‌ و سفیدی که از افراد بی‌خانمان ثبت کرده است شناخته می‌شود.

در پرتره‌های او می‌توانید بارقه هایی  از امید را احساس کنید. این احساس از نگاه سوژه سرچشمه می‌گیرد به طوری که برای بیننده کاملاً ملموس است.

 Jimmy Nelsson  

پرتره‌های جیمی نلسون اغلب از افراد قبیله‌ای و بومی گرفته شده و مجموعه آثار او در بیشتر از ۱۶ کشور جهان ثبت شده است. عکس‌های پرترة جیمی نلسون روایتگر داستان زندگی‌اش است و کتاب او نیز برای خرید در بازار موجود است.

    Rehahn 

تمرکز ریهاهان بیش از همه بر روی عکس‌برداری از کشورهای ویتنام، کوبا و راجستان است. شهرت این عکاس به دلیل نمایش روح موضوعات در عکس‌هایش است. ریهاهان را می‌توان از بهترین عکاسان پرتره جهان دانست.

Eric Lafforgue   

اریک لا فورک بیشتر عکس‌های خود را در کره شمالی ثبت کرده و نکته جالب در مورد عکس‌های او این است که هر کدام از عکس‌هایش داستان خاص خود را دارد. عکس‌های ثبت شده توسط این عکاس برخی از احساسات واقعی سوژه را به‌خوبی به تصویر کشیده است.

 Manny Librodo 

مانی لیبرودو به «جادوگر فتوشاپ» نیز مشهور است. عکس‌های پرتره او هرکدام روایتگر داستانی خاص و جزو آثار هنری خاص و ناب هستند.

 Lisa Kristine

لیزا کریستین درواقع تصویرگر کرامت انسانی در همه عکس‌ها است و به عکاس بشردوست مشهور شده است. این عکاس در بیشتر از ۱۰۰ کشور جهان مستندگر فرهنگ بومی است و شهرت خود را از نقشی که در افشای برده‌داری مدرن داشته به دست آورده است.

 David Lazar  

دیوید لزار همواره در عکس‌هایش به دنبال ثبت وقایع زندگی بوده و اکثر عکس‌هایش را در برزیل، بنگلادش و کنیا ثبت کرده است.

  Joel Santos   

جوئل سانتوس از طریق عکس‌های پرتره خود احساسات خود را به مخاطب به نمایش می‌گذارد. چند دقیقه نگاه دقیق به پرتره‌های او کافی است تا همه چیز را از آن‌ها دریابیم.

 Phil Borges 

فیل بورگس عکاسی است که از پناهندگان تبتی عکس‌برداری می‌کند. عکس‌های پرتره او به طور ویژه‌ای خاص است و نشانگر سختی‌ها و رنج‌های او در کارش است.

ده عکسی که" غم" را به ثبت رساندند

عکس های غم انگیز

 

علاقه مندان به هنر عکاسی می دانند که این هنر در تاثیرگذاری حرف اول را بین تمامی هنرها از جمله موسیقی،سینما، و... میزند . و نکته ای که این هنر را متمایز میسازد،مختصر بودن و در عین حال عمیق بودن آن است.

عکاسان بزرگ به ما ثابت کردند که عکاسی یکی از پیچیده ترین هنرها و فراتر از مفهوم شاتر زدن هست.

و ما تلاش کردیم در این مقاله عکس هایی را به نمایش بگذاریم که احساس تفکر را در ما زنده میکند.

 

 

 

در این عکس دو مرگ در دو طرف لنز دوربین اتفاق افتاده است.

نخست، مرگ کودک سودانی‌ست که بخاطر گرسنگی و سوءتغذیه  جان می‌سپارد و لاشخوری در انتظار مرگ اوست.

اما مرگ دوم ،مرگ عکاس است!

بعد از اینکه "کوین کارتر"(عکاس این اثر) این عکس را به نیویورک تایمز فروخت و نیویورک تایمز هم آن را منتشر کرد، بسیاری از خوانندگان، جویای سرنوشت دختر بچه‌ی داخل عکس شدند. کارتر بعدها اعلام کرد که بعد از گرفتن این عکس پرنده را از نزدیکی دختر دور کرده است و مطمئن شده که او در امان است. مدتی بعد و پس از دریافت جایزه پولیتزر اما کارتر اقدام به خودکشی کرد. دختر بچه‌ی داخل عکس نیز در سن ۱۴ سالگی و بر اثر تب مالاریا از دنیا رفت.

 

 

 

 

 

 گروهبان آمریکایی داخل عکس پس از سوار شدن به هلیکوپتر حاوی مجروحان و کشته شدگان آمریکایی، متوجه می‌شود که کیسه‌ی کنار دستش جسد بهترین دوستش را در خود دارد که به اشتباه و توسط نیروهای خودی به قتل رسیده. در این تصویر عکاس سوگواری این گروهبان را ثبت کرده است.

این خاصیت جنگ است، یک روز ممکن است بهترین دوستت را بکشی و یک روز دیگر کسی را که شاید در آینده میتوانست بهترین دوست ، معشوقه و یا همدمت شود.

 

 

 

 

برخورد سرانگشتان سربازی که مدت هاست جز تفنگ و نارنجک لمس نکرده است با کلاویه های یک پیانو چقدر میتواند غریبانه باشد؟؟

این عکس یک سرباز روسی در سال 1994 در چچن است که در میان ویرانی های ناشی از جنگ به  یک پیانو سالم برمیخورد و شروع به نواختنش میکند.

خیلی ها این عکس را اینگونه نقد میکنند که:  "تنها هنر است که جاوید مانده و می‌تواند جهان را پر از صلح کند"

 

 

 

 

فراوانی هر پدیده ای باعث عادی شدنش میشود و چقدر تلخ است که مرگ عادی شود.

آنقدر عادی  که وقتی کودکی از گرسنگی میمیرد، جز مادرش هیچکس به خاکسپاریش نمیرود.

و چنان درسکوت میمیرد که مرگش هیچ جنبنده ای را از خواب بیدار نمیکند.

 

 

 

 

این کودک فلسطینی خودش هم میداند تفنگ اسباب بازیش به هیچ احدالناسی آسیبی نمی‌رساند، اما چنان مصمم آن را بالا گرفته است که نمیدانم به کودک بودنش شک کنم یا اسباب بازی بودن تفنگش .

خاورمیانه کودکی را چونان میکشد که طناب، اعدامی را…

 

 

 

 

انگار سرش را روی دریا گذاشته و خوابیده است که ای کاش اینطور بود،”آلان کردی” سه ساله  به همراه خانواده اش  یکی از  آوارگان جنگ سوریه بودند ،که به امید یک زندگی بهتر و بدون جنگ قصد سفر به کانادا از طریق جزیره کوس در یونان را کردند ،اما در حین سفر آلان، برادر ۵ ساله‌اش (گالیپ) و مادرش غرق میشوند و تنها پدر خانواده زنده می‌ماند. و یک عکاس ترک این قاب را به ثبت  می‌رساند

 

 

 

 

او هم حق داشت بخاطر خراب شدن عروسک هایش گریه کند

او هم حق داشت که مادرش روی سرش دست بکشد و موهایش را شانه کند

اما چه کند که قربانی خشکسالیست

و باید بخاطر غذا اشک بریزد

و مادر گرسنه‌اش جوری دستش را بر سرش بکشید که گویی دارد داغ دیده ای را تسکین می دهد.

 

 

 

نمی داند باید شاد باشد که از دست داعش فرار کرده است،

یا غمگین باشد بخاطر مرگ خانواده اش،

یا بترسد از گذشته اش که زخم التیام ناپذیر روحش است، و آینده ای که خاورمیانه بی شک مجروحش خواهد کرد.

اصلا همین ندانستن هایش است که از سباء دختربچه ی جنگ زده "مونالیزای قرن" را ساخت ، و قلموی داوینچی جایش را به دوربین "علی الفهداوی" داد، و این شاهکار عکاسی آفریده شد.

 

 

 

 

 

 "تسلیما اختر" با گرفتن این عکس توانست  بی پناهی کارگران بنگلادشی را که در بیگارخانه های مد و لباس شب و روز کار میکنند و حتی ایمنی محل کارشان تامین نمیشود را به جهان نشان دهد، و شرایط بهتری را برای این کارگرها فراهم کند.

این زوج جوان در یکی از همین  بیگارخانه ها کار میکردند که در آغوش یکدیگر اینگونه محکوم به مرگ شدند .

 

 

دوروتا لنگ" این عکس را در سال 1936 از زنی گرفت که شوهرش در اثر سل جان خود را از دست داد،و این زن 35 ساله با ۶ کودک  خود تنها مانده بود.بی شک فقط هنر عکاسی میتوانست نگاه درمانده ی زن را ثبت کند"

 

عکاسی با دوربین

 تاریخچه عکاسی با دوربین

عده‌ای بر این باورند که عکاسی تنها با استفاده از دوربین و لنز انجام می‌شود، اما واقعیت این است که هنر عکاسی  در زمان‌های قدیم، بسیار قبل‌تر از روی کار آمدن اولین کمپانی ساخت دوربین به نام  کداک در سال 1888، کشف شده و مورد توجه قرار گرفت. دوربین تاریک خانه‌ای (Camera Obscura) به عنوان اولین دوربین بدون لنز شناخته می‌شود. این دوربین که شامل یک جعبه و یا اتاقی تاریک با یک سوراخ ریز در یکی از ابعاد آن می‌شد، وسیله‌ای بود که  ارسطو و اقلیدس سعی داشتند با آن باور غلطی که در بین مردم رایج بود را تغییر دهند. در زمان یونان باستان، مردم فکر می‌کردند که اشیاء به واسطه نوری که از چشم ساطع می‌شود، قابل دیدن هستند. آن ها، صفحه‌ای نیمه مات در پشت دوربین تاریک خانه‌ای قرار دادند و سعی کردند تا با اثبات دیده شدن تصویر به کمک بازتاب نوری که از آن به صفحه می‌تابد، خلاف این باور غلط را ثابت کنند. کشف پدیده دوربین تاریک خانه‌ای آغازی بود برای تکامل عکاسی و پیدایش دوربین عکاسی. در این مقاله نگاهی داشتیم به این هنر پرطرفدار.

 

عکاسی با دوربین

واژه عکاسی در زبان انگلیسی فتوگرافی (Photography) نامیده می‌شود و از دو بخش فوتو و گرافی تشکیل شده است. در زبان یونانی فوتو به معنای نور و گرافی به معنای نمایش چیزی با استفاده از خط و یا نگارش می‌باشد. بنابراین معنی لغوی فتوگرافی را می‌توان نقاشی با نور شرح داد. اما اگر بخواهیم مفهوم خاص و جامع تری برای این واژه بیان کنیم، عکاسی را ثبت لحظات و ایجاد تصویری از آن، می‌خوانیم. عکاس نیز شخصی است که با هنر خود و در نظر گرفتن فاکتورهایی خاص، به ثبت لحظات می‌پردازد.

از چند قرن پیش که بشر موفق به ثبت لحظات با استفاده از وسیله ای به نام دوربین شد،  عکاسی به یکی از محبوب‌ترین و شناخته شده‌ترین فعالیت‌های هنری تبدیل گشت و پس از آن عکاسان زبده‌ای مانند عباس عطار در ایران و هانری کارتیه برسون، اَرون سیسکیند و من رِی ( از دوستان صمیمی سالوادور دالی) در سایر نقاط جهان ظهور کردند.عکاسی در زیر مجموعه هنرهای ترسیمی قرار می‌گیرد و به هنر سوم هم مشهور است. 

 عناصر سه گانه دوربین عکاسی چه هستند؟

گرفتن دوربین به دست و عکس گرفتن از هر پدیده و صحنه‌ای که پیش روی ماست را نمی‌توان هنر عکاسی خواند. عکاسی با دوربین اصول و قواعدی دارد که هر عکاسی ملزم به دانستن آن‌‌ها می‌باشد. نور مهم‌ترین فاکتور در عکاسی است که بر اساس آن بسیاری از قابلیت‌های دوربین تنظیم می‌شود. دریچه دیافراگم، ایزو و سرعت شاتر عناصر سه گانه دوربین هستند که وظیفه تنظیم نور و کیفیت تصویر را دارند.

 دریچه دیافراگم

دیافراگم دریچه‌ای در لنز دوربین است که وظیفه رساندن نور به حسگرها و تنظیم میزان نور دریافتی را بر عهده دارد. هر چقدر دریچه بزرگ‌تر باشد نور بیشتری به حسگر می‌رسد، در این هنگام می‌توان با زیاد کردن سرعت شاتر، میزان نور ورودی را کنترل کرد.

 ایزو (ISO)

ایزو میزان حساسیت دوربین به نور را کنترل می‌کند. هر چه ایزو بالاتر باشد، نور دریافتی بیشتر بوده و تصویر دانه دار می‌شود. به همین خاطر عکاسان حرفه‌ای تلاش می‌کنند تا ایزو از 1000 بالاتر نرود.

 سرعت شاتر

پرده‌ای که در داخل دوربین DSLR وجود دارد، شاتر نامیده می‌شود. مدت زمانی که شاتر باز می‌شود تا نور به حسگر برسد را سرعت شاتر می‌گویند. اگر سرعت شاتر بسیار زیاد باشد، می‌توان با دوربین قطره آب در حال چکیدن را منجمد کرد. اما هنگامی که سرعت شاتر پایین باشد، تا هنگام بسته شدن شاتر هر نوری  که جلوی لنز قرار داشته باشد را ثبت می‌کند و به همین خاطر اجسام در حال حرکت تار می‌شوند.

 چه دوربینی برای من مناسب است؟

خرید دوربین و انتخاب بهترین برند آن دغدغه بسیاری از عکاسان تازه کار و کسانی است که به تازگی شروع به یادگیری عکاسی کرده‌اند. قبل از تهیه دوربین مورد نظرتان بهتر است سه سوال را از خودتان بپرسید و بر اساس پاسخ‌هایتان دوربین مناسب را تهیه نمایید.

 چه کاری با دوربین می‌خواهید انجام دهید؟

اگر به عکاسی به چشم یک سرگرمی و حرفه نگاه می‌کنید، دوربین دیجیتال تک لنزی بازتابی (DSLR) بدون آینه برای شما بهترین گزینه است. اما اگر قصد تان درست کردن فیلم، ویدیو های کوتاه و وبلاگری می‌باشد، دوربین های بدون آینه می‌تواند گزینه مناسبی برای شما باشد. چنانچه دوربین را فقط برای گرفتن عکس‌های معمولی و استفاده خانوادگی احتیاج دارید، پس دیگر خودتان را درگیر نکات پیشرفته و تکنیکی نکرده و یک دوربین کامپکت یا P&S تهیه کنید!

  مهارت عکاسی شما در چه سطحی است؟

اگر همچنان در حال یادگیری عکاسی هستید و مهارت تان هنوز جای رشد دارد، یک دوربین مبتدی DSLR و یا دوربین بدون آینه ایده آل‌ترین برای شما است. چرا که لنز آن قابل تعویض و بسیاری از تنظیمات آن دستی می‌باشد و به شما این فرصت را می‌دهد تا هم زمان با رشد و پیشرفتتان، قابلیت‌های جدیدی نیز به دوربین اضافه کنید.

  تا چه میزان می‌خواهید برای خرید دوربین هزینه کنید؟

بسیاری از افراد هزینه‌های گزافی را برای خرید دوربین‌های بسیار پیشرفته صرف می‌کنند، درحالیکه به بسیاری از قابلیت‌های دوربین نیازی ندارند. معیارهای یک دوربین خوب را کاربرد و هدف شما از عکاسی تعیین می‌کند. به همین دلیل توصیه ما این است که قبل از این که برای خرید بهترین دوربینی که معرفی می‌شود، اقدام کنید، به این فکر کنید که چه دوربینی کار شما را راه انداخته و کیفیت مطلوب را به شما ارائه می‌دهد.